คอการเมืองอาจจำลีลาการปราศรัยเผ็ดมันของ "นายสมัคร สุนทรเวช" ได้ ภาพคนนับหมื่นไปกางเสื่อรอฟัง "ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง" พูด หรืออาการเคลิบเคลิ้มของผู้เฒ่าผู้แก่ เมื่อถูกกล่อมโดยคำพูดของ "นายชวน หลีกภัย"
ภาพเหล่านี้จะหายไป เมื่อสถานที่แจ้งเกิดของบรรดาดาวไฮด์ปาร์กเหล่านี้ถูกปิดตายไว้สำหรับใช้จัด "งานเจ้า" เท่านั้น
พื้นดินขนาด 74 ไร่เศษ เคยมีชื่อว่า "ทุ่งพระสุเมรุ" ก่อนรัชกาลที่ 4 จะโปรดเกล้าฯ ให้เปลี่ยนชื่อเป็น "ท้องสนามหลวง"
เดิมสนามหลวงถูกใช้สำหรับเป็นที่ประกอบพระราชพิธีต่างๆ เช่น เป็นที่ตั้งพระเมรุมาศของพระมหากษัตริย์ และพระบรมวงศานุวงศ์เท่านั้น
แต่หลังเปลี่ยนแปลงการปกครองในปี 2475 สนามหลวงก็ถูกใช้ด้วยวัตถุประสงค์ที่หลากหลายมากขึ้น ทั้งขี่ม้า ตีกอล์ฟ เตะฟุตบอล ไปจนถึงจัดตลาดนัด!
บทบาทของสนามหลวง ในฐานะ "ฉาก" สำคัญทางการเมือง เริ่มต้นขึ้นปลายทศวรรษ 2490 เมื่อจอมพล ป.พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรีสมัยนั้น อนุญาตให้ใช้เป็นสถานที่ปราศรัยทางการเมือง เช่นเดียวกับสวนสาธารณะไฮด์ปาร์ก ในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษได้
ด้วยพื้นที่กว้างขวาง อีกทั้งมีทำเลใกล้สถานที่ราชการสำคัญ ทั้งทำเนียบรัฐบาล รัฐสภา และกระทรวงสำคัญต่างๆ
ทำให้นอกจากถูกใช้เป็นเวทีปราศรัยชิงดำในช่วงโค้งสุดท้ายก่อนการเลือกตั้งแทบจะทุกครั้ง ยังถูกใช้เป็นสถานที่ชุมนุมทางการเมืองครั้งสำคัญเสมอมา
สถานที่ซึ่งโอบล้อมด้วยต้นมะขามจำนวน 740 ต้น (แซมด้วยต้นหางนกยูง 41 ต้น) เคยถูกใช้เป็นจุดเริ่มต้นการเดินขบวนของนักศึกษาในเหตุการณ์ 14 ต.ค. 2516 และที่ตั้งเวทีใหญ่ก่อนเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ ในปี 2535
วิกฤตเสื้อเหลือง-เสื้อแดงที่ยืดเยื้อ 6 ปีเศษ ก็มีจุดตั้งต้นจากอดีตทุ่งพระสุเมรุเช่นกัน
"สนธิ ลิ้มทองกุล" พร้อมแกนนำองค์กรภาคประชาชนอีก 4 คน ได้ประกาศจัดตั้งพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย หรือคนเสื้อเหลือง ณ ที่แห่งนี้เอง
แนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) มีสารตั้งต้นจากกลุ่มคนเล็กๆ ที่นัดมาตั้งเวทีปราศรัยด่ารัฐบาลขิงแก่ของ พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ ก่อนจะดึงแนวร่วมทุกทิศทางขยายตัวเป็น "กลุ่มคนเสื้อแดง" อันใหญ่โตเช่นปัจจุบัน
ไม่มีเวทีปราศรัย-ไม่มีเสียงหัวเราะเคล้ารอยน้ำตา-ไม่มีม็อบ-ไม่มีผู้ชุมนุม-นับจากนี้ไป "สนามหลวง" จะไม่มีความสำคัญใดๆ ทางการเมืองอีกแล้ว!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น