วันเสาร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

กวีตีนแดง‘ไทร’


1.
ให้เวลาแก่ความยุติธรรมปรากฏตัว
ครบรอบบรรจบ
อีกต้นฤดูกาลเพาะปลูก
ไม่มีสิ่งใดงอกเงย
2.
บนผืนแผ่นดินนี้ 
เนื้อดินถูกสูบแร่ธาตุไปบูชา
เพชฌฆาตในคราบนักบุญ
นามที่นักท่องป่าเรียกเครือวาน ต้นไทร
สยายกิ่งก้านรากเลื้อยทุกอณูดิน
กัดกินอย่างตะกละ
มิเหลือพืชพันธุ์ใดเติบโต

กระนั้น ไทรยังออกลูกดก
ให้นก สิงสาราสัตว์ หากิน อิ่มท้อง
เพื่อเมล็ดพันธุ์จะขยายเถือกเถาเหล่ากอ 
ไกลออกไป ไกลออกไป
ยิ่งใหญ่ล้นฟ้า ผู้คนบูชากราบไหว้
ให้หวย 
3.
เนื้อดินจึงแห้งผาก
เหลือเพียงเศษซากจากกิ่งใบร่วงโรย
เน่าทับถมเป็นปฏิกูลกองโต
แห่งความสอพลอ ตอแหล ดัดจริต
และความเหี้ยมโหดอำมหิต
ไทร’ ดูดกินมูลสารจากกิ่งก้านตนเอง
หล่อเลี้ยงราก ลำต้น ถึงยอดใบผลิใหม่
ด้วยความหลงรูป ตอแหล ดัดจริต
และความเหี้ยมโหดอำมหิต 
4.
แม้ครบรอบปี
ความยุติธรรมจึงอาจไม่งอกเงย

จากเนื้อดินแห่งนี้เลย
ด้วยมันเต็มเป็นผืนดินแห่งความตอแหล
จึงมีเพียงต้นตอแหลที่เติบโต
ความยุติธรรมและความจริง
ไม่มีทางงอกเงย
ตราบเท่าที่ไทรยังคงอยู่
 
...................................
หาขวานคมๆ แข็งแกร่งดีๆ สักเล่ม
เรามาช่วยกันฟัน 
เพื่อความยุติธรรมและสัจจะจะงอกงาม.

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
[1] เนื่องในโอกาสครบรอบปีการสังหารหมู่ โดย ราชประสงค์ ขออุทิศแด่วีรชนผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บในเหตุการณ์ครั้งนี้ สิ่งที่สูญเสียไปจะทับถมเป็นแร่ธาตุให้ผืนดินที่ประชาธิปไตยเติบโตงดงามภายหน้า

ที่มา : ประชาไท

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น